Amaç

Tip 2 diyabetes mellituslu (T2DM) hastalarda biyobelirteç olarak salusin-α ve salusin-β'nın yararlılığını araştırmak ve diyabetik hastalarda diyabet şiddeti ve obezitenin salusin düzeyleri üzerine etkisinin olup olmadığını belirlemek.

Yöntemler

Çalışmaya 55 T2DM tanısı konan ve benzer demografik özelliklere sahip 35 sağlıklı gönüllüden oluşan toplam 90 hasta dahil edildi. Salusinler, ticari olarak temin edilebilen bir ELISA kiti ile test edildi.

Sonuçlar

Kontrol grubuna göre T2DM grubunda salusin-β düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulunurken, salusin-α düzeyleri daha düşüktü (her ikisi için de p < 0.05). Ayrıca hasta grubunda, Spearman analizi, salusin-α ile açlık glukozu ve glise edilmiş hemoglobin (HbA1c) arasında istatistiksel olarak anlamlı bir negatif korelasyon gösterirken, salusin-β'nın açlık glukozu ve HbA1c ile istatistiksel olarak anlamlı bir pozitif korelasyonu vardı (her ikisi için p < 0.05). ). HbA1c gruplarına göre analiz edildiğinde, HbA1c >%9 olan hastalar, HbA1c < %9 olanlara kıyasla anlamlı olarak daha düşük salusin-α ve daha yüksek salusin-β seviyelerine sahipti (her ikisi için p < 0.05). Vücut kitle indeksi gruplarına göre incelendiğinde hasta ve kontrol gruplarının salusin düzeylerinde anlamlı farklılık yoktu (p > 0.05).

Çözüm

Sağlıklı bireylere kıyasla T2DM'li hastalarda serum salusin-α düzeyinin düştüğünü, salusin-β düzeyinin ise arttığını ve bunun T2DM-bozulmuş olarak daha belirgin olduğunu gösterdik. Ayrıca obezitenin diyabetiklerde salusin seviyeleri üzerinde hiçbir etkisi olmadığını gösterdik. Bu çalışma, özellikle kontrolsüz T2DM'de salusin hedefli tedavilerin mevcudiyeti için bir temel sağlayabilir.