Yapılan son araştırmalara göre, babalarıyla bireysel olarak daha fazla vakit geçiren çocuklar, daha az vakit geçiren diğer çocuklara göre duygusal sorunlarla ve stresle daha iyi mücadele edebiliyorlar.Ayrıca kendi yaş gruplarındaki diğer çocuklarla kıyaslandıklarında kendilerini daha iyi ifade edebiliyorlar dolayısıyla asosyallikten de uzaklar.İletişimleri daha iyi ve iş hayatlarında da daha başarılılar.

Toplumumuzda geleneksel rol paylaşımına bakıldığında anne çocuklarla hem fiziksel hem de duygusal olarak ilgilenen kişi baba ise sadece ekonomik ihtiyaçları üstlenen kişi rolündedir.Ancak çocukların fiziksel ihtiyaçları büyüdükçe azalır ve ruhsal, psikolojik ihtiyaçları artar.Baba çocuğun sadece ekonomik ihtiyaçlarını karşılayıp diğer ihtiyaçlarında eksik kaldığında annenin çocuğa destek vermesi ve onunla ilgilenmesi çocuğa yetersiz gelebilir ve bu durum çocuk tarafından baba faktörünün ne olup olmadığı ile ilgili karışıklık yaşamasına neden olur.

Bu durum sadece erkek çocuk için değil kız çocuk için de oldukça önemli bir yere sahiptir.Erkek çocuklar için baba faktörü 'erkek' ya da 'baba' olmanın manasını barındırırken, babasının annesi ile olan ilişkisi de çocuğun kadınlara olan bakış açısında oldukça önemli bir yere sahiptir.Kız çocukları ise, 'kadın' olmanın ne olduğunu babasıyla olan ilk ilişkisinden öğrenir çünkü babası onun hayatındaki ilk erkektir.Böylelikle hayatındaki ilk erkekle olan güvenli ilişki,ilerki yaşlarında kurulacak sağlam birlikteliklerin de başlangıcı olur.Çocukluk çağlarında babasıyla güvenli ilişki kuramayan kız çocuklarında evden kaçmak için erken yaşta evlenmeler görülmektedir.

Evden kaçmak için evlenen kız çocuklarının yaşları ortalama 16-22 aralığındadır yani bu kişi aslında hala çocuktur.Kendisi çocuk sahibi olduğunda babasıyla kuramadığı ilişkinin yerine aslında koyabilecek pek bir şey bulamayacaktır ve böylelikle bu güven olmayan ilişki malesef nesilden nesile aktarılacaktır.

Sonuç olarak,çocuklar anneleri kadar babalarıyla da bireysel zaman geçirmelidir.Bu zamanı belli bir saat dilimi ile sınırlamak güçtür ancak yapılan araştırmalara bakıldığında, babaların çocuklarıyla haftada sadece 1-2 saat zaman geçirdikleri görülmüştür.Bu süre oldukça yetersizdir. Akşamları 1-2 saat, haftasonları ise 1 gün çocuklarla birlikte yapılan etkinlikler ile geçirilen kaliteli zaman yeterli sayılabilir.Ancak yinede bu durum çocuktan çocuğa ve çocuğun özel durumuna bağlı olarakta değişkenlik gösterebilir.

Babalar çocuklarıyla neler yapsınlar?

Burada yapılan aktivitenin türü ve önemi çocuğun yaşına göre değişmektedir.
Küçük yaş çocuklarla birlikte oyun oynamak, parkta zaman geçirmek ve kendi yaşıtlarıyla oynamasına teşvik etmek,çocuk programlarını izlemek,yemek sofrasında beraber yemek yemek,hayvanlarla ve doğada vakit geçirmek yapılabilecekler arasındayken daha büyük yaş çocuklarla genel konular üzerinde sohbet ederek onu tanımaya, anlamaya ,hobi ve zevklerini keşfetmeye çalışmak, seyahat etmek ve spor yapmak örnekler arasında sayılabilir.

Tüm bu faaliyetlerle birlikte bir babanın yapabileceği en iyi şey, çocuğunun annesine olan davranışlarıdır.Çünkü hem erkek hem de kız çocukları babalarını gözlemleyerek ilk kadın ve erkek rol modellerini ömür boyu hafızalarında taşıyacaklardır.

Sevgilerimle

Örnekler:

1- Parmak boyasıyla resim yapın.
2-Birlikte bulmaca çözün.
3-Birlikte yemek yapın.
4-Bir koleksiyon yapmaya başlayın.
5-Sessiz sinema oynayın.
6-Birlikte şarkı söyleyin.
7-Birbirinizi gıdıklayın.
8-Birlikte bir hikaye yazın.
9-Sabah erken kalkıp beraber kahvaltı hazırlayın.
10-Birbirinizin fotoğraflarını çekin.
11-Birbirinizin taklidini yapın.