Çocukken başlardı, hele sen üçüncü sınıfa geç de gör asıl orası daha zor. Hele sen liseye başla da... Üniversiteye geç bakalım o zaman görürsün asıl... Mezun ol da bak bakalım asıl hayata o zaman atılacaksın... İşe gir de gör bakalım çalışma hayatının zorluklarını... Hele bir evlen de şimdi bekarken gezer eğlenirsin tabi... Sen daha çoluğa çocuğa karışmadın ondan böyle... Bunlar iyi günleri hele bi yürüsün o zaman nasıl yorulursun, okula başlayınca, ergenliğe girince.. evlensinler de..  Emeklilik zor şey bugünlerinin kıymetini bil, yaşlan da gör...  Okuyunca bile yoruldunuz belki de. Elbette hepsinin kendine göre zorlukları var ama yaşamın kendisi bu değil mi?  Geriye bakınca hangisini seçeceğiz “daha kolaydı, güzeldi” diye?  Bu söylemlerle peşin peşin zorluklara mı hazırlıyoruz birbirimizi? Yoksa “koca bir ömrü” bir sonra ki aşamanın daha zor olacağına inanarak mı geçiriyoruz? Yaşamın her dönemi ona uyumlanmamızı bekleyen gelişmelerle dolu.  Ve insanoğlunun yaşam süresi tüm bu uyum sağlamaya çalışacağı süreçlerden ibaret...