🥀Birini kaybettiğimizde çektiğimiz acı, tuttuğumuz yas onun yok oluşuna değildir; bizdeki 'o' nun yok oluşunadır. 🥀Belki yaşanan acı tecrübelerin artık telafisi olmayacağına yas tutarız, belki yaşanma ihtimali olan güzel anıların artık yaşanma ihtimalinin kalmamış olmasına. 🥀Ama yas tutarız en nefret ettiğimizi bile kaybedişimize. Tutmalıyız. Tutabilmeliyiz gücümüz yettiğince. Zira inkar bir şey kazandırmaz bize. 🥀Yas tutmaya, tutabilmeye ihtiyacımız var. 🥀Belki bir iş, belki bir insan, belki bir duygu için. Kısacası kaybettiğimiz her şey için... 🌹Tutabilmek nasip olsun.