Şiddet deyince aklımıza ne geliyor? Şiddete maruz kalan kadınlar değil mi? Aslında şiddet geçmişten gelen ve bizim çocukluk çağlarımıza dayanan öğrenilen bir davranıştır. Çocukluk çağlarımızda bulunduğumuz ortamdaki anne baba tutumu çok önemli. Anne baba nasıl olursa çocuk bu davranışları öğrenir. Bir çocuğa sevgi yerine şiddet göstermek ona verilebilecek en büyük cezadır aslında. Erkek çocuklarımızı tamam oğlum aferin oğlum diye büyüten bir toplumda onlara gösterilen şiddeti de bir noktada normalleştiriyoruz aslında. Kız ya da erkek çocuklarının arasında fark yaratmamalıyız. Şiddete normalleşemez, psikolojik danışman olarak okul da çalışırken özellikle üzerinde durduğumuz en önemli nokta akran zorbalığı oluyor. Akran zorbalığı da bir tür şiddet aslında. Çocuklara şiddetin olumsuzluğunu, sevginin katacağı güzellikleri anlatmalıyız. Kadına şiddet günümüzde inanılmaz artmakta ve kadınlarımız el bebek gül bebek büyütülen kadınlarımız, bir erkek kendini kontrol edemeyen yaşlarda ailede ne yaşarlarsa nasıl kişilikler oturursa şekilde büyürler. Bir çocuğun büyüdüğü ev çok önemlidir, oyun terapisi eğitimi sırasında bir hocam çocuk da sorun yok esas sorun ailededir demişti ve ben bunu o zaman değil ama aktif meslek hayatımda çok net anladım. Unutmayın çocuklar hepimizin kadın ya da erkek fark etmez, önemli olan onlara ne verdiğimiz ve nasıl verdiğimiz. Bir dahaki yazımıza kadar kendinize iyi bakınJ