Ebeveynler olarak çoğumuzun ailesiyle beraber oyunu dair geçmişi pek yok. Biz sokak oyunlarıyla büyüyen bir nesildik ve görece şanslıydık. Çoğu zaman evde ne oluyorduysa bunu oynadığımız oyunlarla hallettik ve şifa bulduk. Bu süreç içerisinde gerçek dünyada ihtiyaçları karşılanmayan çocuklar daha çok dijitale yöneldi ve ifade edemedikleri duyguları bir sonraki adımda davranışsal problemler olarak karşımıza çıktı. O yüzdendir ki bir çocuk için oyun oynamanın yemek-içmek kadar yaşamsal bir değeri var. Burda ihtiyacını gözetmek; oyun oynamayı bilmesek bile o anda kontrolü kendisine bırakıp onu takip etmek çok kıymetli. Önemli olan nasıl oyun oynayacağınızdan ziyade bu vakti onun arzu ettiği şekilde geçirmek. Oyunların hakkını vereceğiniz nice keyifli dakikalar dilerim…