Oyun terapisi iyi vakit geçirme yeri değildir. Seans odası neşe ve haz duygularının uçuştuğu bir alan değildir. Negatif duyguların açığa çıkmadığı bir ortamda, neşenin kontrolü ele geçirdiği ve kendisinin kaybolacağına dair kaygı duyup çocuğu sürekli harekete sürüklediği durumlar ortaya çıkabilir. Oyun terapisi çocuğa üzüntüsünü, korkusunu, öfkesini bastırmak zorunda kalmadığı, duygularına temas edebildiği ve duygularını dönüştürebildiği bir alan sunar. Oyun terapisi çocuğunuzu sihirli değnekle birden değiştirecek bir yer değildir. Her oyun terapisinin hedefi ve hedeflere ulaşması süresi farklıdır. Oyun terapisinin ne kadar süreceği başvuru sebebi, ruhsal durumu, terapistiyle kurduğu ilişki, görüşme sıklığı, seanslara düzenli katılımın sağlanması ve ebeveynin işbirliği gibi etkenlere göre değişiklik gösterir. Ancak başarılı bir oyun terapisi çoğu zaman uzun süren, ebeveyn ve çocuk için sabır gerektiren bir süreci barındırır. Oyun terapisi, terapistin ablalık/abilik yaptığı bir yer değildir. Ebeveynlerden “Biz de sizin gibi genç birini istiyorduk. Artık siz ona ablalık/abilik yaparsınız.” sözlerini sıkça duymaktayız. Oysaki oyun terapisti, çocuğa abilik/ablalık, bakıcılık hizmeti vermez. Çocuğu olduğu gibi kabul eder, ona iç dünyasını keşfetmesinde ve yaşadığı zorlukları, çatışmaları oyunla ifade edebilmesinde kolaylaştırıcı ve destekleyici kişi olur. Oyun terapisi terapistin ebeveynlere muhbirlik yaptığı bir yer değildir. Bazen ebeveynler çocuklarının kendileriyle bir şey paylaşmadığından şikayet ederler: “Kızımın/oğlumun sevgilisi var mıymış?” “Babasının evinde neler oluyormuş, size anlatıyor mu?” Bazen de bir yabancıya (terapiste) kendilerinin nasıl anlatıldığını merak ederler. Oyun terapisti, anne ve babayla yaptığı görüşmelerde bu sorulara cevap vermekten ziyade ebeveynleri bu sorunun altında yatan hisleri ve işleyişi beraber düşünmeye davet eder. Oyun terapisi bir oyun kulübü değildir. Oyun terapisinde oyunun amacı çocuğu eğlendirmek değildir. Seans odasında animatörler değil, oyunun dilini okumayı bilen ve çocuğun iç dünyasını merak eden bir uzman vardır. Ve oyun kulüplerindeki gibi anne-babaların çocuklarını bırakıp belli bir saatte aldıkları yer değildir. Çocuk seans odasındayken, anne ve babanın dışarıda kalmayı tolere edebilmesi ve bekleme odasında 45-50 dk boyunca beklemesi önemlidir. Evdeki oyundan farkı nedir? Oyun terapisti çocuğun kurduğu oyundan yola çıkarak çocuğun iç dünyasını anlayabilir. Çocuğun gündelik hayatında karşılaştığı güçlükler, çatışmalar oyun terapisi seanslarında ortaya çıkar. Terapist, çocuğun; aile ilişkileri, arkadaş ilişkileri, kardeş ilişkileri gibi birçok konuda bilgiye ulaşabilir. Çocuğun içinde bulunduğu duygu durumunu gözlemleyebilir. Oyun terapisi'nin birçok yöntem vardır. Terapist, çocuk için uygun olan yöntemi seçerek yine oyun içinde çocuğun yaşadığı sıkıntıları, güçlükleri, çatışmaları çözümlenmesine yardımcı olur. Dolayısıyla evde oynanan oyundan çok farklıdır. Oyun terapi odasındaki oyuncakların evdeki oyuncaklardan farkı nedir? Oyun terapi odası terapötik amaçla özel olarak düzenlenmiştir. Oyun terapisi odasındaki oyuncaklar çocukların günlük hayattaki yaşantılarını aktarabilecekleri, çocukların iç dünyalarını dışa vurmaya yardımcı olacak özel olarak seçilmiş oyuncaklardan oluşmaktadır.