Korkunun saygıyla hürmetle kıyaslandığı bir toplumdan bahsetmek ne kadar acı verici aslında öyle değil mi? Bir ev düşünün ve o  geniş bir aileyi içine alan evde babanne dede baba anne çocuklar .

Çocuk sayısı fazla olan bir ev ve evdeki büyükler çocuğun büyüklerine karşı her dediklerini yapmalarını isterler  ve istekleri olmadığında ise saygısız damgası yiyen çocuklar olur onların gözünde….

Ahh ne acı ki istekleri olmadığında saygısız olduğun gibi bir de korkutularak büyütülüyorsun. Ama adil olmayan bir durum var ki o da şu sevgiyi gösterememe durumu.Burayı biraz açmak isterim.Doğu yöresinden yakın arkadaşımla bir gün sohbet ediyorduk aile yapılarından.Bana dedi ki bizde büyükler herkesin içinde çocuklarını sevmezler ve sevgilerini göstermezler.Bunu duyduktan sonra çok şaşırmıştım.Belki de bizlerde de böyleydi diyenlerinizin olabilir. Sevgili Doğan CÜCELOĞLU hocamızın korku kültürü ile alakalı olarak şöyle bir yaklaşımı var :

Denetim Odaklı Korku Kültüründe ailede güveni sağlayan kişi en güçlü ve herkesi denetler ve kendinden korkulmasını bekler. Çatık kaşlı , asık suratlıdır. BEN bilirim der ve herkesin evet, siz bilirsiniz  demesini bekler.

Bu açıklamaya binaen korku kültürü ile yetişmiş çocuklar duygularını ve düşüncelerini ifade edebilme özgürlüğüne sahip olamamışlar ve bu durum onların yaşamını her anlamda etkileyecek duruma gelebilir. Ebeveyn ilişkisinde ,arkadaşlık ve sosyal çevresinde, evlilik, iş yaşamında olumsuz etkilenebilir.

Büyüklerin yanında çocuklarını sevebilmeleri  ayıp karşılanacak bir durumda olan bir aile yapısında sevgi duygusu baskılanıyor. Halbuki en önemli duygudur sevgi. İfade edilmeyen duygular bir gün patlak verir ve bu da insanın yaşadığı döngünün sebebini farkına varıp değiştirmeye çalışmasıyla  bir sonraki nesle korku kültürünü yenmiş birey olarak devam eder ya da aynı döngüyü devam ettirmesi tercihiyle korku kültürünü devam ettirir.  Sağlıklı olanı korku kültürü ile yaşadığının farkına varıp bu noktada yenilenmek gelişmek ve değişmek yani yeni bir ben oluşumunu gerçekleştirmek her zorluğa rağmen bunu yapabilmek.