Çoğumuz hayatımızda mucizeler olsun isteriz. Öyle anlar olur ki hemen bir mucize olmasını, sihirli bir değneğin gelmesini ve tüm problemleri yok etmesini bekleriz. Peki ya mucizeler, hayatın ta kendisinde, her gün olup biten sıradan olaylarda gizliyse? Etrafımız aslında mucizelerle doluyken biz fark etmiyor olabilir miyiz? Sorunlarımıza aşırı bir şekilde kendimizi kaptırmak bizim dikkatimizi etrafımızdaki olumlu şeylerden uzak tutar. Zaman zaman kendimizi olayların iyi yönlerine odaklanmak yerine sadece problemlere odaklanmış bir halde bulabiliriz. Peki ya böyle durumlarda size şu soruyu sorsam; “Farz et ki gece uyurken bir mucize oldu ve hayatındaki tüm sorunlar çözüldü. Sabah uyandığında hayatında nelerin değiştiğini fark ederdin?” Bu soruyu kendimize sormak, bir gün yaşadığımız problemler olmadan uyandığımızda her şeyin nasıl olabileceği konusunda düşünmemizi sağlar. Çoğunlukla, problemsiz bir geleceği düşünmekte ve amaç belirlemekte zorlanabiliriz. Böyle durumlarda bu soruyu kendimize sorup vereceğimiz cevapları düşünerek problem odaklı olmaktan çıkıp olaya çözüm odaklı yaklaşabiliriz.  Fakat bu sadece başlangıçtır. Unutmayın, bir gecede büyük bir değişiklik olmaz. Mucizenin gerçekleşmesi için fark etmek ve harekete geçmek gerekir. Harekete geçmekten bizi alıkoyan nedir? Dış faktör var mıdır ya da biz mi kendimizi engelliyoruz? Evet, zaman zaman önümüzdeki en büyük engel kendimiz olabiliriz. Tüm bunların farkında olmak ve günden güne hayatımızın daha iyi olacağını hayal etmek, istediğimiz şeyi başarmaya bizi daha da yakınlaştırır.