Kış, çoğu insan için kasvetin çöktüğü, hüznün hüküm sürdüğü, doğanın güneşten mahrum kaldığı mevsim. Araştırmalar da gösteriyor ki kış ile birlikte kısıtlanan insanların beslenme ve uyku alışkanlıkları da değişiyor. Bu dönemde depresyon da hasta olan kişi sayısı da oldukça artıyor. Güneş ile daha az zaman geçirdiğimiz bu dönemlerde çoğu zaman yataktan çıkmak da güçleşiyor. Karanlıkta geçen, güneşin erken battığı, çoğunlukla kapalı alanlarda geçirdiğimiz ve hatta hava iyice kötüleştiğinde dışarıda olan insanlar için endişlendiğimiz, sıcak bir alan aradığımız ve haliyle yalnızlığı da soğukla beraber daha çok hissettiğimiz bu mevsimde herkes bir köşeye çekiliyor. Önce doğa kendini çekiyor bizden; yağmurla, karla, rüzgarla... Bir süreliğine saklıyor güzelliklerini, bazılarına göre dinleniyor. Sonrasında ise karanlık, soğuk, kat kat kalın kıyafetler derken insan doğadan uzaklaştığı gibi kendi bedeninden de uzaklaşıyor. Peki neye ihtiyacımız var? Elbette herkesin ihtiyacı kendine özel ama - Kasvetin içinde geçirdiğimiz günler yerine açık havada / doğada nefes aldığımız alanlar yaratmak, - İyi gelen insanlarla zaman geçirmek, - Fiziksel sağlığımıza dikkat etmek, - Kendi bedenimizi dinleyebildiğimiz aktiviteler yapmak, - Rahatsızlık hissettiğimiz noktada ertelemek yerine çözüm için adım atmak sunabileceğim birkaç öneri olabilir. Yataktan çıkıp yaşadığımız sürece her mevsim güzeldir, belki kış biraz emek istiyor olabilir.