Gelen her danışan ve aile, terapi için uygun olmayabilir. Bunun genel sebepleri şunlardır: 1. Aile, geri dönüşü olmayan bir sürece girmiş olabilir. Tekrar bağ kurabilecek bir ilişki ortada kalmamış olabilir. 2. Aile, alışkanlıklarını sürdürmek isteyebilirler ve değişimi yorucu bulabilir. 3. Aile bireyleri kişisel sorumluluklarını almak istemeyebilirler.   4. Anne, baba ya da çocuk/ergen mevcut terapilerin yardımcı olamayacağı bir kişilik bozukluğu geliştirmiş olabilirler. 5. Anne, baba ya da çocuk/ergen temel ahlaki değerlerden (dolandırıcılık, hak ihlali, zorbalık, kaba ve saygısızca konuşmak, mazeretsiz gelmeme, yapılan emeğin ücretini ödemek istememe gibi) yoksun olabilirler. Bu da terapiyi imkansızlaştırır. 6. Aile bireyleri terapiyi sorumluluktan kaçış yeri olarak görebilirler. Yukarıdaki durumlara benzer durumlarda terapi yapılamaz.  Bir süre sonra danışan ve ailesi zorluk çıkarmaya başlar. Randevularını aksatır, önerileri yapmaz, uzun süre ortadan kaybolur sonra bir anda çıkıp acil randevu ister, o acil randevusuna da gelmez. Bu durumda tek çabalayan kişi terapist olmaya başlar. Hiç sorumluluk almayan danışanlar ise iyileşmiyoruz diye şikayet etmeye başlarlar. Durumu fark eden terapist görüşmeleri sonlandırmak zorunda kalabilir. Aşağıdaki özel durumlarda da terapi devam edemez: 1.Çocuk için; aile ısrarla önerileri yapmıyorsa, düzenli randevuya çocuğu getirmiyorsa, çocuğun fiziksel ve ruhsal istismar öyküsü varsa terapi süreci durdurulur. Sosyal hizmetlere bilgi verilir. 2.Ergenlerde ise ergen görüşmeye sürekli birilerinin zoruyla getiriliyorsa, önerileri ciddiye almıyorsa, kendine zarar verici davranışları varsa yataklı bir kurum tarafından takip edilmesi önerilir. Ayaktan terapi süreci durdurulur. Terapi; gördüğünüz gibi  olgunluk isteyen, değişime açık olmayı gerektiren bir süreç. Her ailede ve çocuk/ergende kullanabildiğimiz bir araç değil. Özellikle çocuk ve ergende geç kalınırsa uygulama şansımız kalmıyor. Terapi; çocuğun olması gereken kişi olmasına yardım edebilir. Her sözünü dinleyen, sorgulamayan, duygularını saklayan, kim nereye çekerse oraya gidebilecek kadar uyumlu (?) olan bir çocuk ya da genç olmasına yardımcı olmuyoruz. Anne ya da baba olarak hatalarını görmeye tahammül edemeyen, sürekli haklı olduğunu iddia eden, iyileşmenin tüm sorumluluğunu terapiste ve çocuğa yükleyen ebeveynlere terapi hizmet edemez. Görüşmelerine düzenli gelip, kişisel sorumluluklarını alan anne, baba ve çocuğun iyileşmeden gittiğini hiç gözlemlemedim. Bu terapistin desteği ile gerçekleşen büyük oranda anne, baba, çocuğun başarısıdır.