Çocuk yaşadığı her şeyi oyunlarla canlandırır. Oyuncaklar aracılığıyla gerçek hayatı tekrardan deneyimler. Ebeveynler savaş oyunu oynayan çocuğun şiddete meyilli olacağına ilişkin kaygılanabilmektedirler. Ancak buna dair bilimsel hiçbir kanıt yoktur. Çocuk gerçek hayatta savaş ve çatışmaları fark eder. Bu savaş ve çatışmaları oyuncak silahlar aracılığıyla oyunlarına yansıtır. Silahlarla öfke, hayal kırıklığı gibi duygularla ile baş etmeye çalışır. Silah oyunları ile şiddet olgusunu anlamaya ve korkuları ile başa çıkmaya çalışır. Ebeveynler bu oyunları yasaklamaları işe yaramaz. Oyuncak silah olmadığında çocuk kartondan ya da parmaklarıyla silah yapar. Onlara oyuncak silahla oyun oynamalarına izin vermeleri yaşanılan güçlüklerin iyileşmesine katkıda bulunabilir.