Bağlanma korkusu, kişinin yaşayacağı bir ilişkiye, ilişki yaşayacağı partnerine bağlanmak istememesi, bundan kaçınması, bağlanma durumuna karşı kaygılı düşünceler geliştirmesidir. Bu korkuya sahip kişiler, ilişkiye veya partnerine karşı geliştirdikleri duygularını hissetmekten, ifade etmekten kaçınırlar.

Eğer ilişkiye başlamaya karar verir veya ilişki içindelerse kurdukları ilişkiler kısa süreli, yüzeysel olur. Kişiler, kendi bireysel alanlarına müdahale edileceğini, özgürlük alanlarının kısıtlanacaklarını, kontrolünü kaybedeceklerini düşünürler ve karşılarındaki partner ile ilişki kurmaktan kaçınırlar.
Bağlanmaktan korkmak ilişkileri zora sokan psikolojik bir durumdur.
Bağlanmaktan korkan kişi sorunlarını, duygu durumunu paylaşmaz. Her türlü iletişime ve ilişkiye çok mesafeli durur. Yaşadığı iletişimlerde duygusal olarak kendini açmaz. Ya ilişki yaşamaz ya da çok uzak bir duygusal mesafeden yaşar.
Bağlanmaktan korkan kişi özünde bağ kurmaktan korkmaktadır.
Yalnız olmaya, tek başına mücadele etmeye, paylaşmamaya alışmıştır. Bağ kurduğunda dünyasını, duygularını açacaktır ki bu beklenti yaratır. Biriyle bağ kurmak aynı zamanda güvenmek, alışmak gibi anlamlara da gelir. Bağlanmaktan korkan kişi bağ kurmanın getirdiği bu gereklerin sonuçlarından korkmaktadır.
Birine alışıp güvenip onsuz kaldığında yaşayacağı acıdan korkar.
Tek başına iyi olmasa da standart olmanın bir yolunu bulmuştur.
Biriyle bir dünya kurup olumsuzluklar yaşadığında baş edemeyeceğini düşünür. Baş edemeyeceği sonuçlar doğuracak olan ilişkilerden de kaçınır.
Bağlanmaktan korkmak aslında ilişki ve sonrasında yaşanacak deneyim ve sonuçlardan korkmaktır.