Çok şahane insanlar tanıyorum, bir zaman sonra tekrar görüştüğümüzde yaşlanmış, yıpranmış, gerilmiş, yorulmuş...   Travmatik olaylar haricinde aslında elimizde olan ve genelde insan ilişkilerine dayanan bizi demoralize eden bazı nüanslar var, şayet bunları yapıyorsak daha gardını alıp kalkanını kaldırma zamanı geldi demektir!       Baktın biri laftan anlamıyor, bırak orda, anlatma ve git hayat ona öğretir.     Baktın biri belaltı konuşuyor, haya yok, Bırak belasını başkasından bulsun.     Baktın birisi hep seni kullanıyor, işim var de, başkası yapsın de, hastayım de.     Baktın bağırıp çağırıyor birisi, sakın geri bağırma, mesafe koy, uzak dur, çevrenden yardım iste.     Baktın arkandan konuşuyor, asla ortam paylaşma, uzak dur. İnsanlar da ağaca benzer; ne kadar yükseğe ve ışığa çıkmak isterse o kadar derin kök salar yere, aşağılara, karanlığa, derinliğe, kötülüğe.  Friedrich Nietzche   Baktın özel hayatına karışıyor, sınırlarını çiz, sosyal medyandan kısıtla. Baktın söylediği ile yaptığı uyuşmuyor, asla ser verip sır verme.   İki insan çeşidi vardır. Zaman geçtikte hatalarıyla yüzleşen! Zaman geçtikçe yüzsüzleşen.  Necip Fazıl Kısakürek     Baktın iş yaparken hep bahanesi var, önce kendisine ifade et sonra amirine söyle yoksa çok süistimal eder. Baktın gruplaşma var sana karşı, tek kalma, şikayet et, cevap verme, elebaşını fark et. Baktın kıskançlık var, o kişiyi öv, daha iyileri senin olsun de, rekabet sakın yapma..   İnsan ilişkileri zor..  Ama imkansız değil...