Bırakın ağlasın alışır!!  demeyin.. İlk kez okula başlayan çocuklar ya da pandemi sürecinde uzun süre evde kalmış çocuklar yeni bir ortama girerken elbette zorluk yaşayacak ve üzüleceklerdir. Lakin, günlerce süren ağlama, annenin eteğine yapışma ve içe kapanma davranışlarını görmezden gelmek çocukta travmatik tepkilere yol açabilir. Bunun nedenini anlamak ve bu konuda uzman yardımı almanızda fayda var. Öğrenemiyor!! demeyin.. Her çocuk biriciktir ve öğrenme tarzı farklı olabilir. Çocuğu diğer bir çocukla kıyaslamak ve kendisini yetersiz hissettirmekten ziyade onun ihtiyacını anlayıp, öğrenme şekline göre eğitim vermeniz gerekiyor. Bir sürü faaliyete yazdırmak ve başarı beklemek!! Her çocuğun yeteneği ve ilgisi farklı yöndedir. Boyu kısa diye basketbola yazdırmak ya da esnek değil diye jimnastiğe yazdırmak, siz piyanoyu sevdiğiniz için piyano eğitimi aldırmak ya da başarısı düşük olan derslerin hepsinden özel ders aldırmak.. Mükemmelliyetçi ebeveynlerde gördüğümüz bu davranış şekli çocuklara kendilerini yetersiz hissettirirken aynı zamanda ilgisi olmayan alanlarda aldığı başarısız sonuçlar ‘başarısızım’ inançlarını besliyor. Çocuğun ihtiyacına ve ilgisine yönelik analiz yapıp o alanda eğitim alması önemlidir. Çocuğu başka çocuklarla kıyaslamak, çocukta kendinde bir eksiklik ve hata olduğunu düşündürtecektir. Lakin, çocuğun bir ihtiyacı var ve bunun anlaşılmasını bekliyor. Başka çocukların ne yaptığından ziyade kendi çocuğumuzun ihtiyaçlarına yönelmek gerekiyor.