Koronavirüs pandemisi küresel çapta normal günlük aktiviteleri önemli ölçüde bozdu. Pandemi nedeniyle dışarı çıkamayan,  sosyal yaşamları kısıtlanan çocuklar, bir yandan sorunlu internet kullanımı ile karşı karşıya kalmışken, bir yanda da  uzaktan eğitim süreci ile birlikte çocuklar derslerini de online- ekran karşısında almaya başlamışlardır. Çocuklar uzaktan eğitim sırasında, derse başlamada, ders sırasında yerinde oturmada zorlanmakta, derse karşı isteksiz olabilmekte, dikkatleri dağılmakta, derse katılımları daha düşük olmaktadır. Uzaktan eğitimin çocuk ebeveyn ilişkilerini olumsuz etkilediği belirtilmiştir. Çocuğun zamanında derse başlamasını sağlamak, derse katılımını sürdürebilmek, ödevlerini takip etmek, akademik becerilerdeki farklılıklar,  ebeveynlerin çocukları daha yakın takibi, uyarının artması, kontrol etme çabası, evde öğretmen rolünü üstlenmesi bu ilişki sorunlarını artırmış görünmektedir. Ek olarak,  pandemi süreci ve ekran karşısında fazla zaman geçirmek, aile içi çatışmalarını, iletişim problemlerini, sorunlu internet kullanımını, davranım sorunlarını, uyku ve yeme bozukluklarını belirgin düzeyde arttırmıştır. Özellikle özel eğitim ihtiyacı olan, gelişimsel sorunları olan çocuklar, tüm bu süreçten daha olumsuz etkilenmektedir. Bu çocukların var olan ruhsal sorunları alevlenmekte, yeni ek ruhsal sorunlar yaşayabilmektedirler.  Uzaktan eğitimde yaşanan güçlükleri için ebeveynlere öneriler; Anne babalar uzaktan eğitim sırasında çocuğun dikkatinin daha kolay dağıldığını ve daha çabuk sıkıldığını bilmelidirler. Çocuğun bireysel özelliklerine ve bu zorlu koşulları göz önüne alarak beklentilerini esnek tutmalıdırlar. Öğretmenler ile iş birliği ve iletişimlerini artırılmalı, çocuğun dersi dinlemek için motivasyonunu artırıcı çocuğa özgü yöntemler düşünmelidirler. Onların derse başlanma, sürdürme, ödev konusunda sorumluluklarını yerine getirmek için alan bırakmakla beraber, insiyatif çocuğa bırakıldığında, derse katılım, sürdürme, odaklanma konusunda daha fazla sorun yaşadıklarından (uzaktan ve daha pasif oldukları bir eğitim modeli, dikkatleri daha kolay dağılıyor ve daha zor motive oluyorlar),  ebeveynler çocuğun eğitiminin takipçisi olmalıdırlar. Dersin başlaması ve sonrasında ödev, serbest zamanda neler yapılacağı planlanmalı, bu planlama aşamasına çocuk aktif katılmalıdır. Ebeveynler uzaktan eğitimde, çocuklarına nasıl destek olacakları konusunda zorlanabilirler. Milli Eğitim Bakanlığı’nın, ebeveynlere yönelik çocuklarına uzaktan eğitim desteğini nasıl sağlayacakları konusunda “aile eğitim programları”  düzenlenmesinin faydası olacaktır. Anne ve baba çocukları ile birlikte zaman geçirme konusunda birlikte program yapmalı, onların kendi başına zaman geçirebilecekleri faaliyetler konusunda yol gösterici ve model olmalıdırlar.