İşte Bu Doktor İndir

ÇOCUKLARI NASIL DAHA İYİ ANLARIZ?

Ebeveynlerin ortak söylemi “çocuğum bana hiçbir şey söylemiyor, okulda ne
yaşadığını arkadaşlarından duyuyorum”. Peki çocuklar neden ebeveynlerine
yaşadıkları en sıradan olayları bile anlatmıyorlar?
Konu çocuk olduğunda bizler hep kendi açımızdan bakarız olaylara. Peki şöyle
yapalım kendinizi düşünün bir yetişkin olarak. Siz yaşadıklarınızı kiminle
paylaşıyorsunuz? En sıradan, en basit olayları bile birine anlatırken temel kriterleriniz
neler? Anlaşılmak, yargılanmamak, güvende hissetmek, destek bulmak... Biz
yetişkinler bunları arıyoruz paylaşım yaparken. Peki çocuklarımıza bunları sağlıyor
muyuz? Bir yetişkin olarak her şeyi bildiğimizi düşünüp onlara sadece nasihat mi
veriyoruz ya da başka şeylerle mi ilgileniyoruz? Tüm bunlar olurken çocukların gelip
bize deneyimlerini anlatmaları mümkün değildir. Anlaşılmadığını hisseden çocuk
diline ket vurur.

Peki ya nasıl dinleyebiliriz çocukları?
1. Öncelikle tüm uyaranlardan uzaklaşarak. “Şu anda sadece sen ve ben varım.
Diğer şeyler umurumda değil. Sadece senin için buradayım. Seni dinlemek ve
anlamak için.” Mesajını vermek gerekir.
2. Bedeni okumak. Anneler-babalar bilirler ki her duygu çocukta başka bedensel
tepki yaratır. Kiminin heyecanlanınca yanakları kızarır, kiminin sinirlenince
hareket hızı artar, kimi üzülünce içe kapanır. Bu dolaylı mesajları iyi
gözlemlemek ve yansıtmak gerekir. Hiçbir telkinde bulunmadan, uzun uzun
soru sormadan sadece ve sadece onu iyi gözlemek ve anladığınızı hissettirerek
geri bildirim vermek. “Yanakların kızarmış sanırım bugün canını sıkan bir şey
oldu, çok hareketlendiğini görüyorum seni birileri kızdırmış olmalı, elindeki
resim çok renkli görünüyor galiba bugün okulda boyama etkinliği yaptınız.”
Duyguları yansıtmak hem çocuğa anlaşıldığının mesajını verirken hem de
onun uzun uzun anlatmasını sağlar.
3. Çocuklar iyi gözlemcilerdir. Ben şimdi bunu anlatırsam bana kızar mı? Benim
yanımda olur mu? Beni cezalandırır mı? Diye sürekli ebeveynleri
gözlemlerler. Ebeveynin davranışları eğer güven vermiyorsa, çocuk yaşadığı
şeyi annesine-babasına anlatamaz.