Çocukla ilgilenmek, çocuğu kabul etmek, çocuğu sevmek, çocukla temas etmek, oyun oynamak vb davranışlar istediğimiz  yaklaşım şekilleridir. Ancak çocuğa sağlanan aşırı konfor bu davranışlardan farklıdır. Çocuk bir birey gibi görmemek bir bakıma  anne, baba tarafından  evde çocuğun her şeyi önüne sürülmesi, yemek yedirmesi, üzerini giydirilmesi oturması, kalkması, oyunu, oyuncağı, ilişkisi, teması  çocuğun her dakika her saniyi birşeylerle dolu olarak geçirilip, bununla hayatını yaşamaya etmesi. Acıktığı an hemen yemeği önünde, oyun oynama isteği geldiğinde hemen oyuncakları önüne yığılıyorsa. Evinde bir dünya dolusu oyuncak ve bu oyuncakların yüzlerce aynısı varsa, her istediğinde telefon, bilgisayar, verilip her istediğinde istediği şeye yorulmadan kolaylıkla ulaşıyorsa, evinin içinde kendisine özel bir dünya oluşturmuş demektedir. Çocuk Oluşturduğu bu dünya içinde dışarıda hiçbir yer çocuğun ilgisin çekmemeye ve okul zamanı geldiğinde aşırı konfora dayalı uyum problemleri görülmektedir.